|
Książka dokumentuje eksport architektury i urbanistyki z Polski Ludowej do krajów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej w ostatnich dekadach zimnej wojny oraz pokazuje wpływ tego doświadczenia na produkcję miejskiej przestrzeni w Polsce. Doświadczenie pracy w Algierii, Iraku, Kuwejcie, Libii, Syrii i Zjednoczonych Emiratach Arabskich w latach 70. i 80. przygotowało wielu polskich architektów do praktyki projektowej po socjalizmie. Równie ważne jak znajomość zaawansowanych technologii, złożonych programów funkcjonalnych i programów komputerowych, było poznanie postmodernizmu jako dominującego nurtu w praktyce i dyskursie architektonicznym. Trzydzieści lat po tym jak Robert Venturi sugerował, że amerykańska Main Street z jej sklepami i reklamami jest „prawie w porządku”, postmodernistyczna fascynacja tradycyjnym pojęciem miejskości i kulturą konsumpcyjną znalazła uznanie przedsiębiorców i znacznej części opinii publicznej w Polsce po socjalizmie.
|
