|
Konieczność usuwania siarkowodoru wynikać może za względów zdrowotnych, bezpieczeństwa, ochrony przed korozją bądź też z uwagi na zapachową jakość powietrza. Metoda usuwania siarkowodoru uzależniona jest głównie od stężenia tego gazu, rodzaju oczyszczanego medium oraz wymaganego stopnia oczyszczania. W kategoriach dezodoryzacji powietrza, poza uniwersalnymi biofiltrami, brak jest prostych i niezawodnych metod usuwania siarkowodoru, bądź konwersji tego gazu do obojętnych produktów. Problem może być rozwiązany na drodze selektywnego katalitycznego utleniania siarkowodoru tlenem z powietrza z wykorzystaniem znanego katalizatora Fe(III)-EDTA. Liczne niedogodności tego procesu mogą być wyeliminowane poprzez zastosowanie włóknistych materiałów jonowymiennych jako nośnika katalizatora. Poza technicznymi aspektami prowadzenia procesu oczyszczania, zastosowany jonit włóknisty usprawnia wymianę mas pomiędzy fazą gazową i ciekłą, buforuje roztwór sorbujący i katalizuje proces utleniania siarkowodoru do siarki elementarnej oraz żelaza (II) do żelaza (III). Przedstawione wyniki badań wstępnych dowodzą wyższości jonitów włóknistych w stosunku do materiałów obojętnych oraz wskazują na jonity włókniste Fiban A-6 i Fiban AK-22 jako na najbardziej obiecujące nośniki katalizatora Fe (III)-EDTA w procesach dezodoryzacji powietrza.
|
