Materiały używane do stabilizacji złamań
Fragment książki (Rozdział w monografii)
MNiSW
20
Poziom I
| Status: | |
| Autorzy: | Penkała Piotr, Gorecki Tomasz |
| Dyscypliny: | |
| Aby zobaczyć szczegóły należy się zalogować. | |
| Wersja dokumentu: | Drukowana | Elektroniczna |
| Arkusze wydawnicze: | 0,5 |
| Język: | polski |
| Strony: | 42 - 51 |
| Efekt badań statutowych | NIE |
| Materiał konferencyjny: | NIE |
| Publikacja OA: | TAK |
| Licencja: | |
| Sposób udostępnienia: | Witryna wydawcy |
| Wersja tekstu: | Ostateczna wersja opublikowana |
| Czas opublikowania: | W momencie opublikowania |
| Data opublikowania w OA: | 6 września 2017 |
| Abstrakty: | polski |
| Dla materiałów stosowanych na implanty używane podczas stabilizacji wewnętrznej stawia się wymagania, które muszą być bezwzględnie spełnione. Do wymagań tych zaliczamy: niezawodność, niskie odsetki skutków ubocznych, łatwość użytkowania. Najczęściej wykorzystywanymi materiałami do stabilizacji wewnętrznej są stopy metali. Zapewniają one właściwą sztywność, dobrą plastyczność oraz z reguły są dobrze tolerowane biologicznie. Implanty metalowe zazwyczaj wykonywane są ze stali nierdzewnej ISO 5832 – 1, komercyjnie czystego tytanu cpTi, ISO 5832 – 2, stopów tytanu, niobu i glinu TAN, ISO 5832 11, stopu tytanu z molibdenem Ti - 15Mo, ASTM F2066. Jednak w sytuacjach szczególnych wykorzystuje się inne materiały np. ceramiczne, polimerowe, jak również kompozyty węglowe czy materiały degradowalne. |
