|
Przemysł lotniczy szeroko wykorzystuje materiały o małym ciężarze właściwym na podstawowe elementy konstrukcji samolotów, przede wszystkim na poszycia kadłubów oraz łopaty śmigłowców. W lekkich samolotach: awionetkach, szybowcach, śmigłowcach stosowane są laminaty i kompozyty włókniste o osnowie polimerowej. W cięższych i większych jednostkach zaczęto stosować laminaty metalowo-włókniste (FML - Fibre Metal Laminates). Podstawowym laminatem FML jest materiał typu GLARE złożony z cienkich blach ze stopu aluminium i kompozytu szklano-epoksydowego [1, 2]. Według twórców tego materiału metalowe blachy do FML można przygotowywać w sposób standardowy, stosowany do wyrobów lotniczych [2÷6]. W laminatach typu GLARE typowa wstępna obróbka blach aluminiowych to: odtłuszczanie alkaliczne, trawienie roztworem kwasów chromowego i siarkowego, anodowanie w roztworze kwasu chromowego i gruntowanie farbą epoksydową zawierającą inhibitor korozji [7, 8]. Ponadto proponowane są inne obróbki wstępne, takie jak: trawienie w roztworze kwasu ortofosforowego [1], obróbka plazmą lub ablacja laserowa [9, 10], czyszczenie ultradźwiękowe. Wytwarzanie laminatów FML opiera się na technologii prepregowej z zastosowaniem autoklawu do procesu polimeryzacji preimpregnatu (prepregu) [5, 11]. Stosowane parametry procesu utwardzania laminatu muszą być dostosowane do gatunku prepregu, ale z równoczesnym uzyskaniem połączenia z warstwami metalowymi. Prowadzone są również badania nad wytwarzaniem laminatów FML z zastosowaniem tworzyw termoplastycznych technologią bezautoklawową [12, 13]. W artykule przedstawiono wyniki badań wytrzymałości na ścinanie laminatów doświadczalnych, jako jedną z metod oceny skuteczności przygotowania powierzchni blach metalowych do połączenia z kompozytami termoutwardzalnymi.
|
