|
Zarówno ścieki miejskie w których znaczny udział stanowią wody zużyte do celów
higienicznych, prania, zmywania i sprzątania jak i niektóre rodzaje ścieków przemysłowych
zawierają substancje powierzchniowo czynne. Związki, powierzchniowo czynne w ściekach są z
reguły traktowane jako uciążliwe zanieczyszczenia, powodujące usterki procesowe i ograniczające
sprawność oczyszczania. Odnosi się to zwykle do technologii oczyszczania ścieków metodą osadu
czynnego – niezależnie od tego czy procesy realizowane są w układach przepływowych czy
porcjowych. Tylko w nielicznych publikacjach wskazuje się na możliwość wykorzystania
surfaktantów, szczególnie pochodzenia biologicznego w technologii oczyszczania ścieków do
poprawy struktury osadu, regulacji liczebności bakterii nitkowatych oraz jako środki
kondycjonujące. Z kolei działania takie często bywają niezbędne w wypadku problemów
procesowych związanych z pogorszeniem parametrów sedymentacyjnych osadu czynnego.
W pracy przedstawiono wyniki badań laboratoryjnych, których celem było określenie
wpływu trzech substancji: syntetycznego, anionowego surfaktanta « Rosulfan L» (wodny roztwór
soli sodowej siarczanowanego alkoholu laurylowego), roślinnego tensydu saponiny (triterpenowy
glikozyd) oraz biosurfaktanta pochodzenia mikrobiologicznego « Reco-10» na właściwości
sedymentacyjne osadu czynnego podczas zagęszczania grawitacyjnego, podatność na odwadnianie
mechaniczne w wirówce sedymentacyjnej oraz jakość wód nadosadowych. Stężenia detergentów
użytych w doświadczeniu wynosiły: 50, 100, 200 i 500 mg dm-3. Badano zmiany indeksu
objętościowego osadu w procesie sedymentacji, uwodnienia osadu po zagęszczeniu w wirówce
sedymentacyjnej oraz ChZT, stężenia azotanów (V) i fosforanów (V) w wodach nadosadowych.
Reco-10, naturalny środek powierzchniowo czynny należący do glikolipidów, jest substancją
pozakomórkową szczepu bakterii Pseudomonas aeruginosa. Biodegradowalny i nietoksyczny
biosurfaktant Reco-10 powodował poprawę efektu zagęszczania grawitacyjnego jak i
mechanicznego osadu czynnego, nie obniżając przy tym jakości wód nadosadowych. Zastosowanie
zarówno anionowego środka powierzchniowo-czynnego Rosulfan L, jak i roślinnej saponiny nie
spowodowało zmian podatności na zagęszczanie mechaniczne osadu czynnego, natomiast
wprowadzenie do zawiesiny osadu roztworu saponiny powodowało znaczny wzrost stężenia
ortofosforanów w wodzie nadosadowej.
|
