|
Laminaty metalowo-włókniste należą do grupy materiałów hybrydowych
o potencjalnym zastosowaniu m.in. w strukturach lotniczych. Niejednokrotnie zastępują
one stopy metali. Pierwsze laminaty powstały w latach 80-tych, lecz jest to nadal dość
nowa grupa materiałów nad którą, wciąż prowadzone są badania. Istotną kwestią podczas
wytwarzania jest uzyskanie prawidłowej struktury. Generalnie laminaty metalowo-
włókniste składają się z warstw metalu oraz warstwy kompozytu polimerowego.
Na laminaty typu FML (ang. Fiber Metal Laminates) mogą być wykorzystane blachy
aluminium, tytanu, magnezu lub aluminium-lit w połączeniu z kompozytem
polimerowym na bazie włókien szklanych, węglowych lub aramidowych. Uzyskanie
prawidłowej mikrostruktury pozwala na osiąganie wysokich właściwości
wytrzymałościowych takich jak, rozciąganie, ścinanie, zginanie lub ściskanie. Celem
pracy jest przedstawienie charakterystyki mikrostrukturalnej wybranych hybrydowych
laminatów FML na bazie aluminium i tytanu oraz kompozytu o osnowie epoksydowej
wzmacnianego włóknami szklanymi i węglowymi. Odpowiedzialnym czynnikiem za
trwałe połączenie jest tzw. granica rozdziału (ang. interface). Jej zadaniem jest utrzymanie
wiązania na powierzchni metalu i kompozytu polimerowego. W prawidłowej
mikrostrukturze zaobserwować można warstwę metalu, kompozyt polimerowy, a w nim
żywicę oraz włókna w zadanym kierunku. Na powierzchni rozdziału pomiędzy metalem,
a materiałem kompozytowym zauważyć można charakterystyczne połączenie osnowy
z warstwą adhezyjną nałożoną na materiał stopu aluminium. W przypadku przygotowania
powierzchni metalu widoczna jest warstwa np. anodowana.
|
