Dźwigary mostowe ze środnikami z blach falistych w świetle badań eksperymentalnych
Artykuł w czasopiśmie
MNiSW
4
Lista B
| Status: | |
| Autorzy: | Górecki Marcin, Łagoda Grażyna, Łagoda Marek |
| Rok wydania: | 2012 |
| Wersja dokumentu: | Drukowana |
| Język: | polski |
| Numer czasopisma: | 3/4, z. 59 |
| Wolumen/Tom: | 283 |
| Strony: | 403 - 410 |
| Efekt badań statutowych | NIE |
| Materiał konferencyjny: | NIE |
| Publikacja OA: | NIE |
| Abstrakty: | polski |
| Wytyczne zawarte w normie PN-EN 1993-1-5[4], dotyczące metod określania nośności ze względu na zginanie i ścinanie, opierają się m. in. na wielu wynikach otrzymywanych w drodze badań eksperymentalnych. Grubości środników badanych dźwigarów nie przekraczały 3,5 mm. Blachownice ze środnikami o takiej grubości stosowane są w budownictwie przemysłowym. Zastosowanie środnika falistego wiąże się ze zmniejszeniem ciężaru w stosunku do belek ze środnikiem płaskim przy zachowaniu nośności na tym samym poziomie. Tradycyjne budownictwo mostowe, wykorzystujące dźwigary stalowe ze środnikami z blach płaskich, wymaga stosowania dźwigarów o znacznie większej grubości środnika, często oszczpeconego usztywniającymi żebrami. W niniejszej pracy przedstawiono opis badań laboratoryjnych i komputerowych, przeprowadzonych na dźwigarach stalowych ze środnikiem falistym o grubości 7 mm. Zaprezentowano również wyniki badań i wnioski końcowe. |
