|
Jednym z podstawowych problemów, przed jakim stają obecnie projektanci instalacji wodociągowych, jest wybór materiału do ich budowy. Obok materiałów tradycyjnych, takich jak stal czy żeliwo, powszechnie stosowane są obecnie tworzywa sztuczne (materiały polimerowe), przede wszystkimpolietylen (PE), polietylen sieciowany (PEX) oraz nieplastyfikowany polichlorek winylu (PVC-U). Od końca lat osiemdziesiątych XX wieku obserwuje się stały i wyraźny wzrost udziału tych materiałów w budowanych instalacjach wodociągowych. Podobną tendencję obserwuje się także przy budowie zewnętrznych sieci wodociągowych [Kwietniewski M. Rurociągi polietylenowe w wodociągach i kanalizacji.Rozwój rynkuwPolsce i na świecie, Inżynieria bezwykopowa, 2005, p. 40 - 45]. O popularności rurociągów z tworzyw sztucznych zdecydowała przede wszystkimich niska cena oraz takie właściwości, jak odporność na korozję, niski współczynnik chropowatości, niewielka podatność na tworzenie się złogów osadu, wysoka niezawodność eksploatacyjna, elastyczność materiału umożliwiająca łatwą zmianę lub korektę przebiegu rurociągu, możliwość odkształceń, dobre parametry wytrzymałościowe oraz trwałość oceniana na ponad 50 lat.Wporównaniu z materiałami metalowymi tworzywa te charakteryzuje mała energochłonność wytworzenia (np. PVC - 295MJ/m, żeliwo - 849 MJ/m); znacznie mniejszy ciężar oraz duża zdolność tłumienia wibracji. Cechy te są dobrze znane projektantom.Opisujące je parametry łatwo odnaleźć m.in. w katalogach producentów i na ogół stanowią podstawę do wyboru materiału na etapie projektowania. Nie wolno jednak zapominać, że głównym celem budowy i funkcjonowania instalacji wodociągowych jest dostarczanie do odbiorców wody o jak najlepszej jakości. Przy wyborze materiału należy więc brać pod uwagę takżemożliwość jego oddziaływania na jakość przesyłanej wody. Podczas produkcji przewodów z tworzyw sztucznych dodaje się do organicznych materiałów polimerowych.
|
