Elementy krajobrazu polodowcowego utrwalone w architekturze sakralnej Garbowa
Artykuł w czasopiśmie
| Status: | |
| Warianty tytułu: |
Postgracial landscape elements built - in sacral architecture of Garbów
|
| Autorzy: | Gazda Lucjan, Karaś Sławomir, Pinińska Joanna |
| Rok wydania: | 2007 |
| Wersja dokumentu: | Drukowana | Elektroniczna |
| Język: | polski |
| Wolumen/Tom: | 3 |
| Strony: | 48 - 56 |
| Efekt badań statutowych | NIE |
| Materiał konferencyjny: | NIE |
| Publikacja OA: | NIE |
| Abstrakty: | polski |
| Występujące w cokole neogotyckiego, z początku XX w., kościoła w Garbowie koło Lublina, duże starannie obrobione bloki różnobarwnych i o zróżnicowanej strukturze skał krysta-licznych są efektem obróbki głazów narzutowych z obrębu Niziny Lubartowskiej. Wykorzystanie takiej ilości dużych głazów spowodowało nieodwracalne zmiany w polodowcowym krajobrazie tej części Lubelszczyzny. Ślady pozyskiwania i wstępnej obróbki głazów znajdowane są w odległości do 20 km od kościoła, pokrywającej się z historycznymi granicami parafii. Bloki skalne, starannie dopracowane i boniowane, w znacznej części są sygnowane inicjałami kamieniarzy, którzy stano-wili zapewne warsztat „szkoły mularzy” Józefa Piusa Dziekońskiego, architekta i w znacznej części wykonawcy kościoła. |
