|
Scharakteryzowano kompozyty polimerowe jako materiały konstrukcyjne, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia ich swobodnej energii powierzchniowej oraz struktury geometrycznej powierzchni. Przedmiotem badań były trzy rodzaje kompozytów epoksydowych różniących się napełniaczem wzmacniającym (szklany, aramidowy, grafitowy). Swobodną energię powierzchniową (γs) kompozytów oraz jej składowe - polarną i dyspersyjną (odpowiednio γsp i γsd) - scharakteryzowano metodą Owensa-Wendta, a strukturę geometryczną powierzchni próbek oceniano za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM). Wartości γs, niezależnie od rodzaju składnika wzmacniającego, są raczej duże (44-46mJ/m2), co oznacza dobre właściwości adhezyjne. Wyraźne różnice w charakterze struktury geometrycznej powierzchni (np. stopień jej falistości lub chropowatości) nie znajdują odbicia w wartości γs.
|
