Informacja o cookies

Zgadzam się Nasza strona zapisuje niewielkie pliki tekstowe, nazywane ciasteczkami (ang. cookies) na Twoim urządzeniu w celu lepszego dostosowania treści oraz dla celów statystycznych. Możesz wyłączyć możliwość ich zapisu, zmieniając ustawienia Twojej przeglądarki. Korzystanie z naszej strony bez zmiany ustawień oznacza zgodę na przechowywanie cookies w Twoim urządzeniu.

Publikacje Pracowników Politechniki Lubelskiej

Status:
Warianty tytułu:
Analysis of forces in elements used for fastening loads on road vehicles
Autorzy: Stokłosa Józef, Koszałka Grzegorz, Gil Leszek
Rok wydania: 2012
Wersja dokumentu: Drukowana | Elektroniczna
Język: polski
Numer czasopisma: 12
Strony: 94 - 100
Efekt badań statutowych NIE
Materiał konferencyjny: NIE
Publikacja OA: NIE
Abstrakty: polski | angielski
Zabezpieczenie ładunku w czasie transportu sprowadza się do zrównoważenia sił bezwładności działających na ładunek w czasie przemieszczania się pojazdu, powstających w czasie przyspieszania, hamowania, pokonywania zakrętów, wykonywania manewrów wyprzedzania itp. Siły tarcia występujące pomiędzy powierzchnią podłogi części ładunkowej pojazdu i ładunkiem są niewystarczające do tego, aby ładunek nie uległ przesunięciu. Ruchy pionowe podczas jazdy spowodowane przez wyboje i drgania pochodzące od nawierzchni drogi zmniejszają siłę oporu wynikającą z tarcia. Do mocowania ładunków na pojazdach stosuje się elastyczne elementy, takie jak: taśmy, liny, łańcuchy wyposażone w urządzenia mechaniczne (zapadki, klamry, napinacze) wywołujące i utrzymujące siłę rozciągającą w zestawach do utwierdzania ładunków. Kierowca odpowiedzialny za zabezpieczenie ładunku w czasie transportu powinien dobrać odpowiednią liczbę odciągów mocujących przyjmując za podstawę decyzji ciężar i gabaryty ładunku, sposób mocowania, rodzaj i parametry wytrzymałościowe elementów mocujących. Norma PN-EN 12195-1 podaje wzory do wyznaczenia liczby elementów mocujących, z których powinny korzystać osoby odpowiedzialne za mocowanie ładunków. Punkty mocowania na konstrukcji nośnej pojazdu zgodnie z normą EN 12640 dla pojazdów o DMC powyżej 12 ton powinny wytrzymać siłę rozciągająca 2000 daN (norma EN12640 zaleca jednak 4000 daN). W artykule poddano analizie wytrzymałościowej elementy mocujące ładunki, w różnych skrajnych sytuacjach występujących w procesie przewozowym, aby stwierdzić, czy dobór liczby i rodzajów elementów mocujących na podstawie norm oraz wytycznych zabezpiecza w sposób pewny przewożony ładunek.
Forces acting on lashing equipment in different traffic situations were analyzed. The aim of the analysis was to find if matching the type and number of fastening devices on the bases of existing standards and guidelines fully guarantee the safety of carried loads. Results of simulations showed that lashings for restraining cargo on a vehicle selected on the basis of instructions given in transport handbooks secure the cargo in the case of accelerations up to 1 g. However in extreme situations, when inertia force is bigger and comes from accelerations acting in various directions, forces acting on some lashings are higher then permissible. That can make a danger to safety in road transport.