|
Obecnie różnego rodzaju kształtowniki, rury, płyty, pręty, kable oraz przewody wytwarzane są z różnego rodzaju tworzyw polimerowych w zależności od zastosowania. Do najczęściej stosowanych należą polietylen małej oraz dużej gęstości, a także polichlorek winylu). Ze względu na coraz to nowsze kierunki zastosowań, potrzebę zmiany lub polepszenie określonych właściwości oraz wymagania jakie stawiane są tego typu wytworom konieczna staje się modyfikacja tworzywa. Technologia ta jest w ostatnich latach, jedną z szybciej rozwijających się metod przetwórstwa tych materiałów. Ma ona na celu otrzymanie kształtowników i powłok porowatych o zmniejszonej gęstości oraz pozbawionych zapadnięć na powierzchni wytłoczy-ny i wykazujących minimalny skurcz, przy jednoczesnym zachowaniu zbliżonych właściwości wytworów wytłaczanych metodą konwencjonalną. Intensywny rozwój przetwórstwa tworzyw polimerowych związany z udoskonalaniem zarówno metod przetwórczych, jak i konstrukcji maszyn i urządzeń wchodzących w skład linii technologicznych sprawił, że wytłaczane tworzywa modyfikowane środkami mikroporującymi znajdują szerokie zastosowanie. Tworzywa te ze względu na zmniejszoną gęstość w stosunku do tworzyw litych a także dzięki dobrym właściwościom izolacyjnym są stosowane w budownictwie, chłodnictwie oraz przemyśle opakowaniowym, kablowym i motoryzacyjnym. Dodanie do tworzywa wejściowego środka mikroporującego niesie za sobą wiele korzyści, między innymi powoduje znaczne zmniejszenie gęstości wytworu, czyli jego masy. Obecnie wytwarzane kształtowniki takie jak rury optotelekomunikacyjne (rury osłonowe) muszą odznaczać się dużą wytrzymałością mechaniczną, wysoka odpornością na działanie substancji chemicznych, odpornością na niskie temperatury, dobrymi właściwościami izolacyjnymi oraz jednocześnie niskim kosztem wytwarzania. Obniżenie tych kosztów możliwe jest jedynie poprzez zmniejszenie masy wytłoczyny, którą gwarantuje zastąpienie konwencjonalnego procesu wytłaczania procesem wytłaczania mikroporującego
|
