Ewolucja założeń ochrony zabytków – przykład miast Światowego Dziedzictwa UNESCO
Artykuł w czasopiśmie
MNiSW
20
Lista 2021
Status: | |
Warianty tytułu: |
Evolution of the principles of historical monuments conservation – the example of UNESCO World Heritage cities
|
Autorzy: | Szmygin Bogusław |
Dyscypliny: | |
Aby zobaczyć szczegóły należy się zalogować. | |
Rok wydania: | 2020 |
Wersja dokumentu: | Drukowana | Elektroniczna |
Język: | polski |
Numer czasopisma: | 9 |
Strony: | 129 - 140 |
Bazy: | BazTech |
Efekt badań statutowych | NIE |
Materiał konferencyjny: | NIE |
Publikacja OA: | TAK |
Licencja: | |
Sposób udostępnienia: | Witryna wydawcy |
Wersja tekstu: | Ostateczna wersja opublikowana |
Czas opublikowania: | W momencie opublikowania |
Data opublikowania w OA: | 4 grudnia 2020 |
Abstrakty: | polski |
Ochrona dziedzictwa jest w okresie transformacji, która polega m.in. na zwiększeniu wpływu interesariuszy na ochronę, zarządzanie i użytkowanie dziedzictwa. Konieczność takiej modyfikacji została sformułowana w dokumentach międzynarodowych – Konwencji z Faro (Rada Europy) i Rekomendacji HUL (Zgromadzenie Generalne UNESCO), które powinny być wdrażane przez państwa - strony tych organizacji. Zadaniem środowiska konserwatorskiego jest dostosowanie teorii i praktyki ochrony dziedzictwa do tych zmian. Wdrożenie nowego podejścia w ochronie dziedzictwa będzie długotrwałym procesem. Obszarem w którym zmiany będą szybko zachodziły jest ochrona miast historycznych. W zespołach staromiejskich konieczne będzie uwzględnienie trzech procesów: ochrony, użytkowania, przekształcania. Konserwatorzy zabytków będą musieli opracować narzędzia służące koordynacji i kontroli tych procesów. Swoistym poligonem tych działań jest zarządzanie miastami wpisanymi na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. |