Zgadzam się
Nasza strona zapisuje niewielkie pliki tekstowe, nazywane ciasteczkami (ang. cookies) na Twoim urządzeniu w celu lepszego dostosowania treści oraz dla celów statystycznych. Możesz wyłączyć możliwość ich zapisu, zmieniając ustawienia Twojej przeglądarki. Korzystanie z naszej strony bez zmiany ustawień oznacza zgodę na przechowywanie cookies w Twoim urządzeniu.
Beton jest najszerzej stosowanym materiałem konstrukcyjnym w budownictwie. Do produkcji zwykłych
betonów konstrukcyjnych są używane trzy podstawowe składniki: cement, woda i kruszywo. Metody projektowania
betonu pozwalają na wyznaczenie odpowiednich ilości poszczególnych składników w celu uzyskania
wymaganych cech stwardniałego betonu, przede wszystkim wytrzymałości betonu na ściskanie. Cecha
ta odgrywa decydującą rolę w wymiarowaniu przekrojów elementów żelbetowych. Natomiast
wytrzymałość betonu na rozciąganie jest podstawowym parametrem przy ocenie odporności konstrukcji na
zarysowanie i analizie procesu pękania betonu oraz przy określaniu nośności elementów betonowych. Wytrzymałość
na rozciąganie jest w zwykłych betonach konstrukcyjnych około 10-cio krotnie niższa od wytrzymałości
na ściskanie. Stąd beton jest zaliczany do grupy materiałów kruchych.
Ze względu na wewnętrzną strukturę stwardniałego betonu, w której możemy wyróżnić stwardniały
zaczym cementowy, ziarna kruszywa ale również pory i mikrorysy, materiał ten charakteryzuje się stosunkowo
dużą niejednorodnością. Stosowane do produkcji betonu kruszywo powinno charakteryzować się
odpowiednim uziarnieniem. Nie bez znaczenia jest również rodzaj kruszywa. Dopuszcza się stosowanie
zarówno kruszywa otoczakowego (żwir) jak i łamanego.
Wszystkie wyżej wymienione czynniki wpływają na jakość betonu i konieczność eksperymentalnego
wyznaczania cech betonu. Badania wykonywane są w standardowy sposób i przy użyciu standardowych
próbek według zaleceń normowych [1]. Badanie betonu na ściskanie przeprowadza się w próbie osiowego
ściskania na próbkach walcowych lub kostkowych [2]. Przeprowadzenie osiowej próby rozciągania betonu
jest kłopotliwe i wymaga specjalistycznego oprzyrządowania. Stąd przy ocenie wytrzymałości betonu na
rozciąganie wykorzystuje się metodę pośrednią polegającą na rozłupywaniu próbek, tak zwana próba brazylijska
[3]. Dopuszcza się w tym badaniu stosowanie zarówno próbek walcowych jak i sześciennych.
Rys.1.
