Zgadzam się
Nasza strona zapisuje niewielkie pliki tekstowe, nazywane ciasteczkami (ang. cookies) na Twoim urządzeniu w celu lepszego dostosowania treści oraz dla celów statystycznych. Możesz wyłączyć możliwość ich zapisu, zmieniając ustawienia Twojej przeglądarki. Korzystanie z naszej strony bez zmiany ustawień oznacza zgodę na przechowywanie cookies w Twoim urządzeniu.
Mosty to konstrukcje publiczne. Ich użyteczność jest niekwestionowana. Jednakże
zdarza się, że na skutek zmian form transportu droga wraz z mostami stają się wycofane
tak dalece, że zanikają nie tylko z przestrzeni użytkowej ale również z pamięci. Niniejszy
artykuł jest poświęcony takim właśnie obiektom. Przy czym będzie tu mowa nieistniejącym
od samego początku moście Bronikowskiego nad rzeką Czechówką, którego
możliwy duplikat to most na ulicy Pliszczyńskiej, także o zagubionym moście Mariana
Lutosławskiego w okolicach Krasnegostawu. Natomiast most z Łabuń może został dość
przypadkowo odzyskany. Most Mariana Lutosławskiego na Kalinowszczyźnie to przypadek
społecznej obojętności graniczącej z ignorancją. Omawiane tu mosty Nałęczowskiej
Kolejki Dojazdowej, wąskotorowej, to z jednej strony wspaniała jakość polskich
kratownic nitowanych oraz unikalność mostu pod Poniatową, który został pozyskany
po wojnie jako reparacja wojenna. Most w Wólce Nowodworskiej to symbol upadku
przedwojennej struktury gospodarczej, tzw. majątków, które poza produkcją rolną zajmowały
się jej dalszym przetwarzaniem. Niestety, żaden z przywołanych mostów nie jest
„szczęściarzem”. Ich los jest zmienny a perspektywy niepewne. Kontrapozycją do nich
jest most kolejowy, który jest jedynym eksponatem muzeum mostów na peronie stacji
kolejowej w Ciecierzynie.
Bridges are public structures. Their usefulness is unquestionable. However, it happens
that, as a result of changes in transport forms, roads with bridges become abandoned
and disappear not only from the public space but also from memory. The article deals
with such objects and discusses e.g. the Bronikowski bridge over the Czechówka river,
non-existent from the very beginning, the possible duplicate of which is the bridge in
Pliszczyńska street; as well as the lost Marian Lutosławski bridge near Krasnystaw. On
the other hand, the bridge from Łabunie may have been recovered quite accidentally.
The Lutosławski bridge in Kalinowszczyzna is a case of social indifference verging on
ignorance. Furthermore, the discussed bridges of Nadwiślańska narrow-gauge railway
point to the superb quality of the Polish prewar riveted trusses and the uniqueness of the
bridge near Poniatowa, obtained after the war as the winners’ trophy. In contrast, the
bridge in Wólka Nowodworska is a symbol of collapse of the prewar economic structure: the
estates which, apart from agricultural production, dealt also with agricultural processing.
Unfortunately, none of the discussed bridges have been “lucky”. Their fate is changeable
and their prospects are uncertain. A counter-position is a railway bridge which is the only
exhibit in the bridge museum at the railway station platform in Ciecierzyn.
