Informacja o cookies

Zgadzam się Nasza strona zapisuje niewielkie pliki tekstowe, nazywane ciasteczkami (ang. cookies) na Twoim urządzeniu w celu lepszego dostosowania treści oraz dla celów statystycznych. Możesz wyłączyć możliwość ich zapisu, zmieniając ustawienia Twojej przeglądarki. Korzystanie z naszej strony bez zmiany ustawień oznacza zgodę na przechowywanie cookies w Twoim urządzeniu.

Publikacje Pracowników Politechniki Lubelskiej

MNiSW
100
Lista 2023
Status:
Autorzy: Sitko Joanna
Dyscypliny:
Aby zobaczyć szczegóły należy się zalogować.
Rok wydania: 2023
Wersja dokumentu: Drukowana | Elektroniczna
Język: angielski
Numer czasopisma: 7
Wolumen/Tom: 54
Strony: 1 - 26
Impact Factor: 1,2
Web of Science® Times Cited: 0
Scopus® Cytowania: 0
Bazy: Web of Science | Scopus | ANVUR Australian Business Deans Council (ABDC) Journal Quality List BFI List Baidu CLOCKSS CNKI CNPIEC Dimensions EBSCO Discovery Service Emerging Sources Citation Index Google Scholar Japanese Scienc
Efekt badań statutowych NIE
Materiał konferencyjny: NIE
Publikacja OA: TAK
Licencja:
Sposób udostępnienia: Witryna wydawcy
Wersja tekstu: Ostateczna wersja opublikowana
Czas opublikowania: W momencie opublikowania
Data opublikowania w OA: 22 sierpnia 2023
Abstrakty: angielski
EU case-law has long considered trade mark applications made in bad faith to be dishonest practice that involves a sign used by a third party. This approach stems from the crucial factors of bad faith stipulated by the CJEU in the Lindt case C-529/07. However, recent CJEU case-law clearly suggests that a trade mark application can also be alleged to be in bad faith when it has nothing to do with a third-party sign but instead involves a dishonest strategy for protecting the applicant’s own trade marks. The aim of this paper is to provide a comprehensive catalogue of premises for finding bad faith in the context of a trade mark application, and to analyse their importance from the perspective of business strategy for protecting trade marks. It follows from the relevant case-law that proving an applicant’s bad faith where the latter is alleged not in relation to the use of a third-party sign may be rather problematic, as it is difficult to demonstrate objective circumstances to corroborate an applicant’s subjective intentions, particularly when such intentions concern solely their own trade mark protection strategy. An additional difficulty comes from the CJEU’s SkyKick case C-371/18, according to which the absence of any intention to use a trade mark does not per se constitute grounds for finding bad faith. Moreover, an allegation of bad faith may provide a basis for extending legal protection to a third-party trade mark not registered in a given territory, which may be particularly useful for businesses that export goods worldwide. However, at the same time, care must be taken to reasonably balance such protection for non-registered marks with one of the crucial premises of EU trade mark protection, which is based on the principle of “first to file” not “first to use”.