Informacja o cookies

Zgadzam się Nasza strona zapisuje niewielkie pliki tekstowe, nazywane ciasteczkami (ang. cookies) na Twoim urządzeniu w celu lepszego dostosowania treści oraz dla celów statystycznych. Możesz wyłączyć możliwość ich zapisu, zmieniając ustawienia Twojej przeglądarki. Korzystanie z naszej strony bez zmiany ustawień oznacza zgodę na przechowywanie cookies w Twoim urządzeniu.

Publikacje Pracowników Politechniki Lubelskiej
MNiSW
7
Lista B
Status:
Warianty tytułu:
Functioning of an "in-situ" gasket in the saturated ground
Autorzy: Ciukszo Michał, Iwanek Małgorzata, Suchorab Paweł, Kowalska Beata, Franus Małgorzata
Rok wydania: 2015
Wersja dokumentu: Drukowana
Język: polski
Numer czasopisma: 11
Strony: 75 - 78
Bazy: BazTech
Efekt badań statutowych NIE
Materiał konferencyjny: NIE
Publikacja OA: NIE
Abstrakty: polski
Dopuszczalna maksymalna głębokość montażu studzienki kanalizacyjnej poniżej zwierciadła wody gruntowej wynosi 5 m. Połączenia przewodów ze studzienka powyżej kinety realizuje się za pomocą uszczelek elastomerowych, które powinny być na tyle elastyczne, by możliwa była nierównomierność osiadania studzienki i kanału bez utraty szczelności połączenia. Uszczelki, w odniesieniu do studzienek wykonanych z tworzyw sztucznych, zwyczajowo określa się mianem uszczelek "in-situ" lub wkładek "in-situ", z uwagi na ich montaż bezpośrednio na placu budowy. Przejście kanału przez ścianę studzienki powinno gwarantować odpowiednią szczelność względem infiltrującej wody gruntowej i eksfiltrujących ścieków. Producenci systemów z tworzyw sztucznych z przeznaczeniem do sieci kanalizacji zewnętrznej deklarują szczelność połączeń wkładek "in-situ" przy ciśnieniu 0,5 bara. Napór działający na uszczelkę "in-situ" umieszczona w nawodnionym gruncie jest wypadkową: parcia gruntu, siły wyporu i parcia wody gruntowej oraz obciążeń pochodzących od środków transportu, gdy studzienka zlokalizowana jest w pasie drogowym. W niniejszym artykule przeprowadzono obliczenia parcia całkowitego oddziaływającego na ścianę studzienki kanalizacyjnej umieszczonej w nawodnionym gruncie. Obliczenia zróżnicowano względem zagłębienia miejsca montażu wkładki "in-situ", wysokości zwierciadła wody gruntowej, rodzaju parcia gruntu działającego na studzienkę oraz lokalizacji studzienki w pasie lub poza pasem drogowym. Na podstawie opracowanych wyników w formie tabelarycznej i graficznej, określono zakresy stosowania wkładek "in-situ" w zależności od ww. czynników.