Informacja o cookies

Zgadzam się Nasza strona zapisuje niewielkie pliki tekstowe, nazywane ciasteczkami (ang. cookies) na Twoim urządzeniu w celu lepszego dostosowania treści oraz dla celów statystycznych. Możesz wyłączyć możliwość ich zapisu, zmieniając ustawienia Twojej przeglądarki. Korzystanie z naszej strony bez zmiany ustawień oznacza zgodę na przechowywanie cookies w Twoim urządzeniu.

Publikacje Pracowników Politechniki Lubelskiej
MNiSW
80
Poziom I
Status:
Autorzy: Biruk Sławomir
Dyscypliny:
Aby zobaczyć szczegóły należy się zalogować.
Rok wydania: 2018
Wersja dokumentu: Drukowana | Elektroniczna
Język: polski
Liczba stron: 187
Miejsce wydania: Lublin
Wydawnictwo: Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Efekt badań statutowych TAK
Materiał konferencyjny: NIE
Publikacja OA: TAK
Licencja:
Sposób udostępnienia: Witryna wydawcy
Wersja tekstu: Ostateczna wersja opublikowana
Czas opublikowania: W momencie opublikowania
Data opublikowania w OA: 2 sierpnia 2018
Abstrakty: polski | angielski
Większość dotychczasowych prac badawczych z zakresu harmonogramowania produkcji budowlanej koncentrowała się na optymalizacji projektu realizacji pojedynczego przedsięwzięcia budowlanego, a pomijano zagadnienie planowania pełnego zbioru zleceń przedsiębiorstwa budowlanego w ujęciu holistycznym. Zwykle zakładano pełną znajomość zakresu i czasu wykonania robót realizowanych na wszystkich placach budów. W dynamicznie zmiennych warunkach działalności takie założenia są dużym uproszczeniem. Ponadto opracowanie optymalnego harmonogramu pojedynczego przedsięwzięcia może powodować trudności w realizacji innych zleceń i prowadzić do nieefektywnego wykorzystania odnawialnych zasobów własnych przedsiębiorstwa budowlanego. Jest to szczególnie niekorzystne przy wysokich kosztach pracy i w przypadku trudności w pozyskiwaniu kwalifikowanych pracowników lub ograniczonej dostępności sprzętu budowlanego. Konieczność dostosowania potencjału wykonawczego przedsiębiorstwa budowlanego do warunków rynkowych oraz deficyt metod alokacji zasobów w skali całej organizacji były głównymi powodami powstania niniejszej rozprawy. W rozprawie przedstawiono autorską metodykę planowania realizacji zbioru zleceń przedsiębiorstwa budowlanego, która obejmuje metody planowania zasobów odnawialnych na poziomie strategicznym, ustalania terminów dyrektywnych na określonym przez decydenta poziomie niezawodności (wspomaganie decyzji o charakterze taktycznym) oraz planowania operatywnego zasobami odnawialnymi. Ze względu na złożone relacje między elementami struktury przedsiębiorstwa budowlanego oraz losowy charakter zbioru zleceń i procesów opracowano model symulacyjny umożliwiający ocenę wpływu poziomu zasobów własnych przedsiębiorstwa na czasy realizacji poszczególnych przedsięwzięć. Przedstawiono badania symulacyjne planu produkcyjnego wykorzystujące dane pochodzące z jednego z lubelskich przedsiębiorstw prowadzących działalność deweloperską. Opracowano też komputerowy system zarządzania zasobami odnawialnymi jako narzędzie wspomagania pracy inżynierów-organizatorów. W pracy przedstawiono przykłady harmonogramowania procesów budowlanych z wykorzystaniem zaimplementowanych reguł alokacji zasobów odnawialnych w warunkach ryzyka. Opracowany model symulacyjny realizacji zbioru zleceń nie wyczerpuje wszystkich ograniczeń realizacyjnych. Dalsze prace powinny obejmować doskonalenie reguł alokacji zasobów zapewniających wysoki stopień harmonizacji ich pracy oraz metod prognozowania zbioru zleceń, a także zwiększenie dokładności przewidywania czasu realizacji procesów budowlanych. System zarządzania operatywnego zasobami odnawialnymi, po wykonaniu testów i przeszkoleniu kadry inżynierskiej powinien być wdrożony w przedsiębiorstwach budowlanych.
Most research on construction scheduling has been focused on streamlining the workflow and optimizing resource allocation of an individual project. However, projects are not conducted in abstraction from other activities of the contractor, who needs to manage whole portfolios of projects. Typical scheduling approaches rested upon many assumptions, like a fully defined scope and duration of works at each construction site, but in the dynamically changing environment of the construction business such assumptions are a far going simplification. Moreover, the decision to optimize the plan of a particular project is likely to put extra constraints on other projects and negatively affect in-house resource utilization rates. If labour costs are high, skilled workforce or plant is in short supply, or specialty subcontractors are not easily available, this problem becomes serious. The rationale for this research was provided, first, by recent reduction of the construction labour supply, and second, by the lack of resource allocation methods efficient enough to serve the whole construction organization, and not a single project. The book presents an original methodology for scheduling construction project portfolios. It covers: • strategic resource planning (so defining rational resource employment levels according to the expected future workload) • at a tactical level, assessing project duration with a desired reliability to define contractual completion dates that are achievable and reasonable in terms of economic resource utilization, • allocating resources at operational level. As the contractor’s project portfolio is randomly fed with new projects, and the relations between the elements of the construction organization are complex, a simulation model was developed to help the planner assess the effect of inhouse employment levels on duration of each project. To illustrate the idea, the author presents a contractor’s production plan simulated on the basis of real-life data provided by a developer operating in a local market. A computer application of the method was developed to facilitate resource management. The author presents a number of examples to explain its operation – the effect of the resource allocation rules on the schedules of works in risky environment. Naturally, the proposed simulation model for project portfolio scheduling and resource management does not account for all possible constraints. Its further development should focus on improving resource allocation rules to increase harmonization of works, as well as to considering more factors in forecasting future workload with new projects and estimating duration of construction processes. The system of operational-level resource management, after thorough testing and training the engineering staff, should be implemented in construction organizations.